alek-ewa2 - Tasmania

Australia - Tasmania

Po wizycie w niewielkim Burnie ruszylismy na spotkanie z 10 krotnie wieksza stolica Tasmani - Hobart

Hobart polozone jest w poludniowo-wschodniej czesci wyspy nad rzeka Derwent i oddalone jest od jej ujscia do zatoki Storm Bay o okolo 22 km

W zwiazku z czym koncowe kilometry plynie sie rzeka, wokol ktorej krajobraz jest bardzo ciekawy i urozmaicony

Aby wiec nie stracic tych pieknych widokow, skoro swit znalezlismy sie na pokladzie i z ciekwoscia rozgladalismy sie dookola

Na zachodnim brzegu rzeki wyrastaly zielone wzgorza, na ktorych jednak geste lasy coraz czesciej wypierane zostawaly przez wcinajace sie w nie osiedla ludzkie

W tej pieknej scenerii powoli zblizalismy sie do Hobart i wkrotce zauwazylismy znajoma nam z poprzedniej wizyty w tym miescie, sylwetke wiezy, gdzie wytwarzano kule karabinowe

Chwile potem ukazalo sie nam miasto w calej swojej okazalosci, lacznie z dominujaca nad nim gora Mt. Wellington, siegajaca 1271 metrow npm

Port znajdowal sie w malej zatoce, a rzeka w tym miejsciu powaznie sie zwezala i kawalek dalej przegradzal ja wspanialy, nowoczesny most

Most ten zwany Tasman Bridge, ktory ukonczony zostal w 1964 roku, choc oficjalnie otwarty rok pozniej, jest obecnie jedna z piekniejszych wizytowek Hobart

Stanowi on glowne polaczenie miedzy centrum miasta a jego wschodnimi dzielnicami, a jego calkowita dlugosc wynosci 1395 metrow

My oczywiscie skierowalismy sie w strone portu, a nabrzeze przy ktorym przycumowalismy, bylo bardzo wygodnie ulokowane praktycznie w centrum Hobart

Jest to rowniez najstarsza czesc miasta, jako ze wlasciwie w tym miejscu zaczelo sie w 1804 roku osadnictwo brytyjskie na Tasmanii, ktore zapoczatkowal zastepca gubernatora David Collins

Mala zatoka na rzece Derwant gdzie doplywaly statki nazwana zostala Sullivans Cove i jest najwczesniej zalozona czescia portu

Miejsce to ma wielkie historyczne znaczenie i do dzis znajduje sie tam wiele orginalnych budynkow, choc w okolicy wyrosly rowniez i nowoczesniejsze budowle

Ciagle jest tez glownym portem dla mniejszych jednostek plywajacych, a raz w roku koncza sie tam slynne regaty jachtowe, Sydney do Hobart

Po wyjsciu ze statku skierowalismy sie w strone centrum miasta obchodzac dookola obydwa doki portowe

Po krotkiej chwili marszu dotarlismy do bardzo ciekawego obiektu, ktory stanowila replika jednej z chat, w jakich mieszkali uczestnicy australijskiej ekspedycji na Antarktyde

Nazwana zostala ona Mowson's Huts Replica Museum, od imienia Sir Douglasa Mowsona, kierownika tej wyprawy, ktora wyruszyla z Hobart i przebywala na Antarktydzie w latach 1911-14

Idac jeszcze dalej znowu w strone morza, dotarlismy do dlugiego mola wrzynajacego sie w zatoke, a zwanego Elizabeth Street Pier, gdzie wybudowano ekskluzywne apartamenty do wynajecia

Dodatkowa atrakcja byla przycumowana do mola replika historycznego zaglowca, ktory przyplynal z Anglii do Australii w 1800 roku i byl miedzy innymi zwiazany z zasiedleniem Tasmanii

Nazywal sie on Lady Nelson, ale niestety w 1825 roku spalili go tubylcy na nalezacej do indonezyjskiego archipelagu wyspie Babar, a jego zaloga zostala wymordowana

Biorac jednak pod uwage jego historyczne znaczenie, z okazji celebracji 200 lecia Australii w 1988 roku, zdecydowano na zbudowanie pelnowymiarowej kopii zaglowca, ktory obecnie stoi przy kei w Hobart i uzywany jest nie tylko w celach szkoleniowych ale takze na krotsze i dalsze rejsy

A to juz widok z konca mola na troche wieksza jednostke plywajaca, ktora my dotarlismy do Hobart czyli Norwegian Jewel

Po powrocie na brzeg podeszlismy jeszcze dalej mijajac kolejne keje portowe, a przy jednej z nich przycumowany byl maly prom, na ktorym odbywaja sie historyczne rejsy po rzece Derwent

Wkrotce jednak dotarlismy na druga strone Sullivan Cove i weszlismy na ruchliwe ulice miasta

Docierajac po chwili na ulice zwana Salamanca Place, gdzie w kazda sobote odbywaja sie targi zwane Salamanca Market, bedace najbardziej popularna atrakcja starego Hobart

Poniewaz jednak bylismy tam innego dnia, wiec nie bylo zadnych kramow, a urzedowaly tylko male sklepiki, galerie sztuki i kawiarenki, ulokowane w zbudowanych z piaskowca zabytkowych budynkach, ktore kiedys byly hurtowniami portowymi

Po zagladnieciu do ich srodka i przejsciu w poprzek sklepow znalezlismy sie na malym dziedzincu zamknietym skalista gora

Ktorego ozdoba byly pieknie wystrojone drzewka, przy okazji reklamujace lokalna sztuke dziergania

Idac jeszcze dalej wyszlismy na uroczy plac zwany Salamanca Square, na ktorym z kolej znalezlismy sliczne bloki mieszkalne, no i oczywiscie kolejny rzad malych restauracyjek, swiadczacych jak bardzo popularne jest to miejsce

Na samym zas srodku krolowala piekna fontanna z kapiacymi sie w niej jakimis wielkimi stworami morskimi

Znalezlismy tam tez metalowa piramide stylizowana na choinke - jako ze juz byl listopad, ktora rowniez wystrojona byla w kolorowe welniane wyroby

Jednym slowem bylo to przepiekne miejsce, gdzie z jednej strony wyrastaly stare, historyczne budynki, a z drugiej te duzo nowsze, ktore jednak zachowaly odpowiedni styl architektoniczny

Na skraju zas placu znalazlo rowniez dla siebie miejsce juz takie prawdziwie nowoczesne centrum handlowe

Gdzie odkrylismy tym razem tradycyjna, kilkumetrowa choinke, pieknie przystrojona w biale i czerwone babki

Rowniez przy Salamanca Place znajdowal sie maly park, gdzie ulokowany byl stary budynek tasmanskiego parlamentu z 1840 roku, ktory zbudowany zostal jako urzad celny, a w latach 1841 do 1904 uzywany byl przez obie te instytucje, aby na koniec stac sie juz tylko siedziba parlamentu

Poniewaz jednak z uplywem lat administracja rozrosla sie dosc powaznie, wiec tuz za nim wyrosly nowoczesne biurowce dla urzedow rzadowych

Po drugiej zas ulicy znalazla dla siebie miejsce nowoczesna siedziba Najwyzszego Sadu Tasmanii, ktorej budynki powstaly w 70 tych latach XX wieku, aby skomasowac w sobie wszystkie oddzialy sadu porozrzucane przedtem w kilku punktach miasta

Tuz za budynkami sadowymi znajduje sie tzw David's Park, bedacy parkiem o angielskim stylu swoimi poczatkami siegajacym poczatkow osadnictwa w tamtym terenie w 1804 roku

Stanowil on tez pierwszy cmentarz na Tasmanii, gdzie pochowany zostal rowniez w 1810 roku zalozyciel tamtejszej kolonii David Collins, od ktorego imienia zreszta park wzial swoja nazwe

Podobno pochowanych tam zostalo okolo 900 osob, z ktorych jedynie czesc zostala przeniesiona gdzie indziej, ale do dzisiaj zachowalo sie tylko kilka najwazniejszych pomnikow upamietniajacych tych najbardziej znaczacych ludzi

Inna parkowa pozostaloscia sprzed lat sa ogromne drzewa pamietajace jeszcze te poczatkowe czasy osadnictwa a Hobart

Idac dalej w poprzek parku dotarlismy do zabytkowego kosciola St. Joseph's, ktory zbudowany zostal w 1841 roku i jest najstarszym katolickim kosciolem w Hobart

Kosciol ten sluzyl jako katedra do czasu kiedy zostala zbudowana obecna katedra St. Marys

Jego wystroj wewnetrzny jest stosunkowo skromny, odzwierciedlajac epoke i warunki w jakich zostal zbudowany, ale nie zabraklo w nim pieknych witrazy wykonanych jak wiekszosc jego wyposazenia w Anglii

Po krotkiej wizycie w tym historycznym miejscu ruszylismy wzdluz ulicy ciagle pamietajacej dawne czasy, o czym swiadczyla jej zabytkowa zabudowa

Po chwili dotarlismy do kolejnego, ale tym razem anglikanskiego kosciola, Katedry Sw Davida, ktorej wysoka wieza widoczna byla z daleka

Kosciol ten zbudowany zostal w neogotyckim stylu w latach 1868 - 1936 i przejal funkcje katedry od mniejszego, stojacego obok kosciola sw Davida, pelniacego ta role od 1842 roku, a zburzonego w 1874

Obecna katedra jest ogromnym kosciolem, ktory slynie ze wspanialych organow, jednych z najlepszych w Australii i odbywaja sie tam czeste koncerty muzyki klasycznej

Znany jest on rowniez z przepieknych witrazy przedstawiajacych zarowno sceny biblijne jak i postacie swietych, krolow, rycerzy

Po wyjsciu na zewnatrz zwrocilismy jeszcze uwage na inna historyczna budowle, bedaca siedziba kompani ubezpieczeniowej T&G Mutual Life Assurance Society, ufundowanej w Australii i Nowej Zelandii w 1876 roku, ktorej budynki mialy charakterystyczna klasyczna sylwetke i wiekszosc z nich zbudowana byla w poczatkowych latach XX wieku

Podczas naszego dalszego spaceru dotarlismy do centralnego punktu Hobart, ktorym byl zabytkowy budynek glownej poczty, czyli tzw General Post Office (GPO), zbudowany w 1905 roku w wiekszosci za rzadowe pieniadze, z wyjatkiem wspanialej wiezy zegarowej, za ktora mieszkancy zaplacili sobie sami z wlasnych skladek

Stal on na skrzyzowaniu przy Elizabeth Street, ktora od strony morza konczyla sie znanym nam molem, a od strony ladu przeksztalcala sie w pewnym miejscu w uroczy deptak dla pieszych, otoczony mnostwem sklepikow i kawiarenek

W okresie w ktorym tam bylismy byla ona dodatkowo przystrojona dekoracjami swiatecznymi

Wsrod ktorych znalezlismy nawet zyczenia swiateczne po polsku

Co krok, oprocz pieknych gazonow z kwiatami, mozna tam tez bylo znalezc zywa choinke

W niektorych miejscach bylo ich nawet troszke wiecej, a wszedzie dominowaly dwa swiateczne kolory: zielen i czerwien

Jednym slowem bylo tam tak slicznie, a pogoda tak przyjemna ze moglibysmy tam spedzic caly dzien

Poniewaz jednak czas odjazdu zblizal sie nieuchronnie, wiec zdolalismy jedynie przysiasc na chwilke, aby ukoic pragnienie napojem, ktory w publicznym miejscu mogl byc konsumowany tylko w przebraniu

Nasza powrotna droga zawiodla nas do pieknego parku usytuowanego naprzeciwko poczty zwanego Franklin Square, ktory powstal na miejscu dawnej rezydencji gubernatora Tasmanii

Rowniez na jego terenie wyrosl mieszczacy sie obok wspanialy, historyczny budynek miejskiego ratusza, takze pieknie przystrojony swiatecznymi dekoracjami

Jego budowa rozpoczeta zostala w 1864 roku a zakonczona dwa lata pozniej, a jako material uzyto piaskowiec

Tuz obok wyroznial sie jeszcze jeden zabytkowy obiekt zagubiony wsrod nowoczesniejszych budynkow, ktorym byl niewielki, stary hotel, zawierajacy w sobie tradycyjny pub

Na wizyte w nim rowniez nie bylo czasu, wiec powoli skierowalismy sie w strone rzeki, a powyzszy planik obejmuje wlasciwie cala trase naszej wedrowki po miescie

Wkrotce tez znalezlismy sie przy jednym z dokow zwanym Constitution Dock, gdzie zastal nas maly deszczyk, wiec drewniany pomost przybral mocny kolor i az swiecil sie od mokrych kaluzy

Wzdluz doku przycumowane byly kolejne zaglowki, ale tym razem juz duzo nowoczesniejsze niz historyczna Lady Nelson

W oddali zas na brzegu widoczny byl nastepny zabytkowy budynek, w ktorym miescilo sie Tasmanskie Muzeum i Galeria Sztuki oficjalnie otwarte w 1848 roku, choc kolekcja stworzona byla juz 2 lata wczesniej przez tzw Royal Society of Tasmania

I jeszcze jedno spojrzenie na schowane w doku zaglowki, oraz tzw Waterside Pavilion, bedacy orginalnie pracujacym kompleksem portowym, a obecnie obiektem przeznaczonym na roznego rodzaju funkcjie rozrywkowe

Natomiast na pomoscie odgradzajacym dok od rzeki znalezlismy bardzo ciekawa i raczej zabytkowa maszynerie sluzaca najprawdopodobniej kiedys do zaladowywania stakow

A to juz kolejny dok zwany Victoria Dock, z widocznym w jego tle ekskluzywnym hotelem zwanym Hotel Grand Chancellor Hobart, w ktorym miescilo sie rowniez centrum konferencyjne i wystawowe, a przylegajacy do niego okragly obiekt to piekna sala koncertowa

Natomiast po przeciwnej stronie widoczne byly kolorowe budynki najstarszej, portowej czesci miasta

Do ktorej pieknie wkomponowany zostal nowoczesny budynek luksusowego hotelu MACq01 posiadajacy rowniez bar, restauracje i gym, a jego wewnetrzny wystroj zawieral elementy dotyczace historii Tasmanii

Troche lepiej widoczny byl on z blizszej odleglosci, z miejsca gdzie ustawione zostaly kamienne rzezby przedstawiajace obrazki z wyprawy na Antarktyde kolejnego australijskiego zdobywcy Louisa Bernacchi pozujacego do zdjecia razem ze swoim psem

Wkrotce tez zblizylismy sie do rzedu zabytkowych budynkow portowych, ktore obecnie zamienione zostaly na bary i restauracje

Wsrod ktorych wyrozniala sie najdluzej istniejaca Drunken Admiral Restaurant, czyli Restauracja Pijanego Admirala istniejaca tam od 1979 roku, a serwujaca przede wszystkim potrawy z owocow morza

Na placu miedzy zabytowa czescia portu a nowoczesnym hotelem zauwazylismy rowniez ciekawy pomnik

Upamietnial on historyczne wydarzenie jakim bylo przyplyniecie w to miejsce Davida Collinsa w 1804 roku i zalozenie przez niego Hobart, a jak z dat wynika wystawiony on zostal w 150 rocznice tego przedsiewziecia

Tuz obok znajduja sie kolejne pomniki zwane Footsteps Towards Freedom czyli Kroki w Strone Wolnosc i przedstawiajace kobiety z dziecmi, karnie zeslane na Tasmanie znana wtedy jako Van Diemens Land

A to jeszcze ostatnie spojrzenie na zabytkowe budynki Hobart, wsrod ktorych wyroznialy sie kamienice zalozonej w tym miescie w 1891 roku przez Henry Jonesa, znanej obecnie na caly swiat kompani H, Jones & CO IXL, produkujacej glownie konfitury i dzemy

No a potem podazylismy juz w strone naszego statku, ktory cierpliwie czekal na nabrzezu o pare krokow stamtad

Wkrotce tez znalezlismy sie na jego pokladzie, gotowi na nieuchronnie zblizajaca sie chwile opuszczenia goscinnego Hobart

Na rzeke wyplynely akurat liczne zaglowki, pieknie prezentujace biel swoich zagli na blekicie wody, w ktorej odbijalo sie niebieskie niebo

Po chwili i my odbilismy od brzegu zostawiajac za soba rysujacy sie na widnokregu tasmanski most i ruszylismy w powrotna podroz juz prosto do Sydney

Zameldowalismy sie tam po dwoch nocach i jednym dniu spedzonych na morzu i to jak zwykle bardzo wczesnie rano

Mielismy wiec jeszcze troszke czasu aby po raz ostatni przespacerowac sie po gornym pokladzie tego pieknego statku

No a potem trzeba bylo go zostawic czekajacego na kolejnych pasazerow i wracac do domu i codziennosci