Przez chwile takze i my moglismy sie cofnac w historii i wcielic w dawnych mieszkancow miasta



Podobno jednak najbezpiecznej bylo wtedy wsrod braci zakonnych, ale nie jako skazaniec, ktorych wlasnie tak prowadzono na egzekucje



Niestety jednak habity nie na wszystkich pasowaly i co bardziej barczystym nie udawalo sie pod nimi ukryc



Po dojsciu do koncu placu trafilismy na ograniczajaca go fose



Za ktora znajdowala sie glowna fortyfikacja w postaci Fortu Santiago



Ta XVI-to wieczna cytadela jest jedna z najstarszych fortyfikacji Manili



Poczatkowo zbudowana byla z drewna, ale po jej zniszczeniu przez chinskich piratow, do odbudowy uzyto kamienia



Do fortecy prowadzi 12 metrowa brama



Oprocz sprawowania funkcji obronnych fort uzywany byl rowniez jako wiezienie



A w jednej z cel wieziony byl tam miedzy innymi bohater narodowy Filipin Jose Rizal, ktory jako pisarz nawolywal do politycznych reform i byl zwolennikiem ruchu narodowo-wyzwolenczego



Po wybuchu antykolonialnej rewolucji zostal aresztowany przez Hiszpanow i skazany na smierc



W gornej czesci fortu znajduje sie rowniez muzeum poswiecone burzliwym dziejom tego miejsca



Natomiast z murow ciagnacych sie wzdluz rzeki rozciaga sie piekny widok na nowoczesne dzielnice po jej drugiej stronie



Zeby jednak obrazek byl kompletny, dwie mlode Filipinki zapragnely zapozowac do wspolnego zdjecia



  Natomiast na rzece zauwazylismy jakas dziwna jednostke plywajaca, ktora troche nie pasowala na marynarke wojenna



  W zblizeniu okazalo sie, ze byla to prawdopodobnie jakas tradycyjna lodka do przewozenia towarow, choc trzeba miec duza wyobraznie, zeby czyms takim rzeczywiscie cos przewozic



A jej kapitan byl pewnie mieszkancem troche innej czesci miasta ktora rowniez moglismy zaobserwowac z murow



W naszej dalszej wedrowce po forcie znalezlismy rowniez wspanialy sklad starej amunicji



Ale najpiekniejsze byly rosnace tam bambusy, ktorych cienkie pnie zostaly misternie wyrzezbione przez nature



Po opuszczeniu fortu Santiago ruszylismy z powrotem wzdluz znanego juz nam parku, ale mimo ze troche nas kusila przejazdzka starym autobusem, to jednak postanowilismy isc dalej spacerem



Dzieki temu trafilismy na kolejna elegancka budowle, na ktorej o dziwo powiewala polska flaga



Przy podejsciu blizej okazalo sie, ze trafilismy na polski konsulat



Poniewaz jednak bylo juz po godzinach urzedowania, wiec ruszylismy dalej i wkrotce znowu znalezlismy sie na glownym placu



Stamtad zas ruszylismy juz w droge powrotna, mijajac zarowno te najubozsze ulice



Jak i te, ktore zachwycaly kolonialnym urokiem dawnych czasow



Przy okazji natrafilismy rowniez na dramatyczny pomnik poswiecony ofiarom ostatniej wojny swiatowej



Ciagle jednak nie moglismy sie nadziwic jak takie obrazy zaniedbania i zniszczenia



Moga isc w parze z elegancja i uroda budynkow stojacych tuz obok



No ale co kraj to obyczaj, o czym przekonalismy sie idac w strone portu



Troche niepewni czy aby do niego dotrzemy w calosci, gdyz nasza droga wiodla przez teren zielony okupowany przez najrozniejszych obwiesiow koczujacych pod drzewami



Jakos sie jednak udalo i wkrotce dotarlismy do naroznego skwerka, na ktorym stalo wiele pomnikow o nieznanym nam symbolizmie



Potem juz trzeba tylko bylo przejsc przez glowna ulice i znalezlismy sie w poblizu portu



Tam z kolei zastalismy slawny i wspanialy hotel Manila



Do ktorego wejscia pilnowaly chinskie lwy



I ktory w srodku az razil w oczy bogactwem i luksusem

 

Na nas jednak czekaly nie mniejsze luksusy na naszym statku, ktory gotowy byl juz do drogi, wiec skrzetnie sie na niego zapakowalismy i wkrotce pozegnalismy sie z tym nowym krajem na naszej liscie