alek-ewa2 - Chiny - Wutaishan

Chiny

Dalsza nasza trasa obejmowala kilka miejsc zaznaczonych na tej mapce, a wiec idac od gory: Hanging Temple, Yingxian Wooden Pagoda, Mt Wutai, Pingyao, Wang Family Courtyard oraz Zhangbi Ancient Castle

Po wczesnym opuszczeniu hotelu w Datong, ruszylismy wiec w nasza daleka droge

A pierwszym punktem gdzie sie zatrzymalismy bylo male miasteczko, gdzie znajduje sie Wooden Pagoda czyli drewniana pagoda zwana rowniez Sakyamuni Pagoda lub tez Fogong Temple

Do miasteczka Yingxian dotarlismy wczesnym rankiem, a po deszczowym pobycie w Datong, tym razem pogoda sie spisala i wycieczke uprzyjemnilo nam blekitne niebo

W samym srodku starego miasta znalezlismy typowa chinska brame, a niedaleko za nia ukazal sie nam slawny obiekt, do ktorego zmierzalismy

Yingxian Wooden Pagoda zbudowana zostala w 1056 roku podczas panowanioa dynastii Liao i jest najstarsza drewniana pagoda w Chinach, a zarazem najstarsza buddyjska swiatynia wykonana calkowicie z drewna

Jest ona rowniez najwyzsza na swiecie drewniana pagoda siegajac ponad 67 metrow w gore, ma osmiokatny ksztalt a jej basa ma ponad 30 metrow srednicy

Z zewnatrz wyglada, ze pagoda ma tylko 5 pieter, ale tak naprawde ma ich 9 i na kazdym z nich znajduja sie rozne postacie Buddy

Konstrukcja pagody jest bardzo skomplikowana, poniewaz zostala ona wzniesiona bez uzycia zadnego gwozdzia, sruby czy tez wkretu, za to posiada 54 rodzaje roznych wspornikow i to chyba pozwolilo jej przetrwac na przwstrzeni stuleci, ponad 50 powaznych trzesien ziemi

A to jeden z obrazkow z wnetrza pagody przedstawiajacy siedzacego Budde w towarzystwie czterech Bodhisattvas, czyli wcielen osob poszukujacych oswiecenia i czystosci

Na terenie gdzie usytuowana jest drewniana pagoda odkrylismy rowniez inna swiatynie, znajdujaca sie za osobnymi murami

Zawierala ona kilka budynkow otaczajacych maly dziedziniec

A wnetrze jednego z nich, oprocz siedzacego Buddy zawieralo caly zestaw kolorowych postaci zwiazanych z ta religia

Po opuszczeniu zabytkowego kompleksu znalezlismy sie znowu na glownym skrzyzowaniu starego miasta

I przeszlismy sie nawet jego piekna glowna uliczka, zabudowana w typowym chinskim stylu

Wkrotce jednak trzeba bylo wracac na parking i ruszac w dalsza droge

Niestety okazala sie ona bardzo wolna, poniewaz zastalismy na niej wielogodzinne korki, z jakimi wczesniej spotkalismy sie takze poprzedniego dnia podczas jazdy z Datong do Yungang Grottoes

W koncu jednak jakos dotarlismy do kolejnej atrakcji jaka byla wiszaca swiatynia zwana Hanging Temple, ktora jest jedyna istniejaca swiatynia laczaca trzy chinskie religie: Buddyzm, Taoizm i Konfucjonizm

Znajduje sie ona na zboczu gory Heng Shan, jednej z pieciu wielkich gor Chin, a zbudowana zostala ponad 1500 lat temu

Niestety byl to jednak okres jakiegos narodowego, przedluzonego swieta, wiec chyba cale Chiny zjechaly sie w to miejsce i tlumy ludzi byly tak ogromne, iz nie udalo sie nam dostac biletow wstepu

Ich ilosc byla oczywiscie ograniczona ze wzgledow bezpieczenstwa, wiec moglismy jedynie z daleka podziwiac ta niesamowita, wiszaca 50-60 metrow nad ziemia swiatynie

Sklada sie na nia podobno 40 pawilonow wykutych w naturalnych jaskiniach i zaglebieniach skalnych, do ktorych dobudowane zostaly drewniane fasady, a calosc polaczona jest za pomoca kladek i mostow

U podnoza tej samej gory znajduje sie zapora wodna, przepuszczajaca czesc wody, ktora spada w dol wysokim wodospadem, nad ktorym umieszczony jest maly mostek, gdzie jednak rowniez nie mielismy dostepu

Przysiedlismy wiec jedynie na chwile nad wyplywajaca spod wodospadu rzeka, skad mielismy rowniez widok na pnaca sie pod gore, ogrodzona czerwonymi barierami droge, ktora wkrotce potem znikala w jednym z tunelow

Po naszej niefortunnej wizycie przy wiszacej swiatyni, udalismy sie na poludniowy posilek, ktory spozylismy w bardzo nieciekawym miejscu, wygladajacym jak zaplecze warsztatow mechanicznych lub jakichs podejrzanych restauracji, ale okazalo sie ze nie bylo tak zle i mimo trudnosci w porozumiewaniu sie napelnilismy brzuchy nawt dosc smacznym jedzeniem

Potem popedzilismy dalej, wjezdzajac w pewnym momencie nawet na autostrade, ktora zaczynala sie w typowo chinski sposob tradycyjna brama

My kierowalismy sie w strone tzw Wutaishan czyli jednej z czterech swietych gor buddyzmu, ktora wedlug wierzen jest rezydencja Bodhisattvy madrosci Manjusri, zwanego rowniez Wenshu i ktora posiada 5 glownych szczytow, z ktorych najwyzszy siega ponad 3 tys. metrow npm

Po paru godzinach jazdy zaczelismy wznosic sie wysoko w gore, a z przeleczy ktora jechalismy widac bylo stare swiatynie powstale na okolicznych plaskich szczytach gorskich

W koncu zjechalismy do dolinki miedzy szczytami Wutaishan, gdzie znajdowalo sie male miasteczko Taihuai, wokol ktorego wyrastalo kilkadziesiat kompleksow swiatynnych, a calosc wpisana zostala na liste dziedzictwa swiatowego UNESCO

Pierwsze klasztory zostaly wybudowane w tamtym terenie w IV i V wieku, a w VI stuleciu bylo ich juz 200, tyle ze do dnia dzisiejszego przetrwalo jedynie 58

Jednym z najstarszych jest Pusa Ding Temple, swoimi poczatkami siegajacy V stulecia i bedacy najwieksza swiatynia w tybetanskim stylu w Wutaishan, a polozony jest on na szczycie wysokiego wzgorza, na ktore prowadzi 108 schodow, czyli tyle ile koralikow w buddyjskim rozancu

Aby oszczedzic nam czasu i trudow wspinania sie do niego, nasz kierowca podwiozl nas na sam szczyt wzgorza, do tylnego wejscia swiatyni

Przy okazji mielismy stamtad wspanialy widok na cala doline, w ktorej rozlozylo sie miasteczko

Wyrosle wokol starych klasztorow, ale powstale w duzo pozniejszym okresie

Po wejsciu do wnetrza znalezlismy sie jak w kazdej chinskiej swiatyni, w plataninie budynkow otaczajacych dziedzince

Wsrod ktorych czesc byla bardziej wazna czesc mniej, ale my dostalismy juz takiego pomieszania co, gdzie i dlaczego, ze ciezko nam teraz sobie dokladnie to wszystko przypomniec

Jedno jest pewne, ze bylo tam tez bardzo duzo schodow, ktorych i tak nie zdolalismy uniknac

Podczas naszego spaceru dotarlismy do dziedzinca o czerwonych scianach, ktorych ozdoba byly zolte piecioszponowe smoki, do jakich uzurpowala sobie prawo jedynie rodzina krolewska

Jak sie jednak dowiedzielismy to swiatynia ta byla ulubiona swiatynia krolow z dynastii Qing, ktorzy czesto tam rezydowali i doprowadzili do jej najwiekszego rozkwitu i wlasnie podczas ich panowania klasztor wzbogacil sie o dekoracyjne smoki oraz o zolta glazure na dachach, rowniez przyslugujaca tylko krolewskim rezydencjom

Po wejsciu na szczytowy punkt swiatyni znalezlismy sie w jej najglowniejszym miejscu, co zreszta widoczne bylo po jego wspanialej zabudowie

Znajdowaly sie tam najwazniejsze budynki, ktore jak widac wzbogacone byly o typowo tybetanski element, jakim sa mlynki modlitewne

Byly one pieknie ozdobione wielobarwnymi wstazkami i oczywiscie nie omieszkalismy ich uzyc w swoich prosbach o zdrowie i szczesliwe zycie

Znalezlismy rowniez i troche wiekszy i bardziej odblaskowy mlyn, do ktorego potrzebna byla troche wieksza sila

Najbardziej jednak zachwycaly nas kolorowe zdobienia scian i sufitow, ktore stanowily rzeczywiscie przepiekny i szalenie malowniczy obrazek

Po chwili bladzenia posrod gromady budynkow ozdobionych egzotycznymi daszkami, ruszylismy w strone glownego wejscia do swiatyni

Przed ktorym umieszczona byla bajecznie kolorowa brama, zbudowana na polecenia jednego z emperatorow dynastii Qing w 1714 roku

Natomiast tuz przed wejsciem do klasztoru znajdowaly sie pozlacane pagody

Majace bardzo widowiskowe polozenie

Po przejsciu bramy, ktora pokonalismy razem z naszym kierowca, zaczynaly sie dlugie schody, podobno wykute z jednej skaly

Z ktorych roztaczala sie wspaniala panorama okolicy

I widok na kolejne klasztory znajdujace sie obok

A to caly ogrom schodow ktore musielismy pokonac, co prawda schodzac na dol, ale bylo to chyba jeszcze bardziej obciazajace na kolana niz wchodzenie pod gore

Jakos jednak dobrnelismy do ich podnoza, a na dole trafilismy na kolejne swiatynne pawilony

A poniewaz ciagle bylismy stosunkowo wysoko, wiec i stamtad mielismy dalekie widoki, zarowno na widniejaca w dali charakterystyczna biala wieze, jak i na rozlozony u naszych stop nastepny klasztor, do ktorego zmierzalismy

A byla nim najstarsza swiatynia w Wutaishan - Xiantong Temple pochodzaca z I stulecia, ktora jednak na przestrzeni dziejow byla wielokrotnie rozbudowywana, a jej obecny wyglad odzwierciedla glownie styl architektury z XVI i XVII wieku

Jest ona rowniez najwieksza swiatynia w tym rejonie, posiadajac kilkanascie dziedzincow i ponad 400 pomieszczen, a calosc rozlozona jest na 80 tys metrow kwadratowych

Jak wszedzie wszystkie budynki zachwycaja swoim pieknym kolorytem i misteria wykonaia

A typowe chinskie lwy stoja na strazy wielu bram wejsciowych na poszczegolne dziedzince

Wzdluz glownej osi swiatymi ustawilo sie 7 glownych budynkow poswieconym roznym wcieleniom Buddy

Ktore ustawione byly w srodkowej czesci glownego dziedzinca

Wszystkie one byly bardzo bogato urzadzone, z przepieknym wystrojem swoich wnetrz

Ale juz teraz ciezko nam sobie uzmyslowic ktory Budda nalezal do ktorego pawilonu

Pamietamy jedynie, ze te przepieknie wymalowane sciany i sufity nalezaly do bocznych budynkow ciagnacych sie wzdluz glownego dziedzinca

Na ktorego koncu usytuowany byl charakterystyczny pozlacany budynek z 1606 roku zwany Copper Hall, jako ze zrobiony byl on z miedzi, ktorej zuzyto na ten cel az 50 ton

Zeby jednak do niego dojsc trzeba bylo wspiac sie na kolejna porcje schodow

Na szczescie nie bylo ich tak wiele jak w poprzednim klasztorze, wiec wkrotce znalezlismy sie na gorze

Copper Hall co prawda wyglada z zewnatrz na dwupietrowy budynek, ale tak naprawde ma tylko jedna pietro, a w wewnetrznych jego scianach wyrzezbionych jest 10 tys pozlacanych malych postaci Buddy

Sprzed miedzianego pawilonu widac stojace przd nim i troche ponizej, rowniez pozlacane pagody, a za nimi jeden z wiekszych glownych budynkow swiatyni zwany Amitaba Hall, ktory zbudowany jest z cegly i rzeczywiscie ma dwa pietra

A to juz widok na Copper Hall z najwyzszego tarasu Xiantong Temple, skad tez zaczelismy juz wedrowke powrotna w strone wyjscia, poniewaz zblizal sie czas zamkniecia swiatyni

Wkrotce tez znalezlismy sie za jej brama, gdzie wedlug naszego zrozumienia mielismy czekac na naszego kierowce, ktory w tej swiatyni z nami nie byl

Poczatkowo czekalismy cierpliwie rozgladajac sie dookola, a mozna bylo wypatrzec stamtad bardzo ciekawe rzeczy, jak chocby ta slynna biala pagode

Wkrotce jednak zupelnie sie sciemnilo, wszyscy opuscili ten teren i nawet mnisi wrocili z kwesty, a przy okazji dosc powaznie sie ochlodzilo, wiec zrobilo sie nam niezbyt przyjemnie i tak klapiac zebami spedzilismy prawie dwie godziny, po ktorych nasz kierowca domyslil sie wreszcie, ze nie zrozumielismy sie co do miejsca spotkania i w koncu po nas przyjechal

Mimo tej naszej nocnej przygody, nastepnego dnia rano zerwalismy sie skoro swit gotowi do dalszej drogi

Nasz bardzo elegancki hotel ulokowany byl troche na obrzezu glownej dolinki

Zreszta w bardzo malowniczym miejscu, ale do miasteczka, ktore mielismy zwiedzac trzeba bylo kawalek dojechac

Wkrotce znalezlismy sie w jego centrum i choc bylo naprawde wczesnie wrzalo ono juz turystycznym ruchem

Pierwszym punktem naszego dzisiejszego programu byl wyjazd wyciagiem krzeselkowym na szczyt pobliskiego wzgorza Dailuo Peak

Mozna bylo tam wejsc na piechote pokonujac podobno az 1080 schodow, ale wyjazd wyciagiem byl chyba bardziej malowniczy, a przede wszystkim duzo szybszy

A widok ze szczytu byl naprawde wspanialy pokazujac male miasteczko lezace u stop wzgorza, a takze panorame calej okolicy

Jak na kazdym wzgorzu, rowniez na Dailuo Peak znajduje sie monastyr, ktory zwany jest Dailuo Ding

Jest on o tyle unikalny, ze dedykowany jest on wszystkim 5 wcieleniom Bodhisattvy Manjushri, ktorym poswiecone sa klasztory na 5-ciu szczytach gorskich Wutashan

Chodzilo o to zeby zamiast wspinac sie na wszystkie gory, pielgrzymom wystarczylo wejsc tylko na jeden szczyt i pomodlic sie na konto wszystkich pieciu Manjushri, co bylo bardzo madrym pomyslem

Tak jak kazda swiatynia, Dailuo Ding w swoich pawilonach ma niesamowicie barwnie wystrojone oltarze

A zewnetrzne oblicze budynkow jest rownie pieknie wykonczone i ozdobione

Po zjezdzie na dol, znalezlismy sie na waskich uliczkach miasteczka, ktorymi podazylismy w strone ostatniej swiatyni ktora mielismy odwiedzic

Po podejsciu do malej altanki ukazala sie nam jej najbardziej widoczna czesc czyli Biala Pagoda

Z kazdym krokiem podchodzilismy do niej coraz blizej, a dalsze droga wiodla przez zielony park

Ktory konczyl sie uroczymi sadzawkami ulokowanymi tuz przed wejsciem do swiatyni

Tayuan Temple znajduje sie w srodkowej czesci miasteczka i w poblizu Xiantong Temple, a jego Biala Pagoda zbudowana w 1302 roku byla poczatkowo stupa wlasnie tego drugiego klasztoru

100 lat pozniej miejsce to rozroslo sie tak powaznie, ze zostalo osobna swiatynia, zawierajaca wiele budynkow, bram, kamiennych tablic i mnostwo innych wspanialych struktur

W pawilonie zwanym Cangjing Mansion znalezc mozna na jego scianach dziesiatki modlitewnych mlynkow z wypisanymi na nich buddyjskimi tekstami zwanymi sutras, ktorych jest podobno 20 tys. napisanych w chinskim, mongolskim i tybetanskim alfabecie

A na kazdym rogu znajdowal sie troche wiekszy ich przedstawiciel

Tayuan Temple zajmuje w sumie powierzchnie 15 tys metrow kwadratowych i posiada ponad 130 bydynkow, z ktorych czesc stanowi kwatery dla mnichow

Wsrod wszystkich budynkow najwazniejsza jednak jest tzw, Great White Pagoda czyli Wielka Biala Pagoda zbudowana w tybetanskim stylu z otynkowanych potem cegiel, a siegajaca na wysokosc ponad 73 metry i uznana za symbol Wutaishan

Natomiast dla nas naistotniejszy byl fakt, ze byla ona zupelnie inna od pozostalych budowli, ktorych naogladalismy sie tyle, ze tak naprawde zadna nie zostala w naszej pamieci

Na koniec zwiedzania jeszcze jedno spojrzenie na kolejna malownicza brame i ruszylismy juz do wyjscia

Potem zas na chwilke zatrzymalismy sie przy uroczych sadzawkach, w ktorych pieknie odbijaly sie okoliczne gory, a takze jakies samotne drzewko

No i wkrotce znowu zameldowalismy sie z na coraz bardziej tlocznych uliczkach miasta, skad juz podralowalismy prosto na parking i ruszylismy dalej

Tym razem nie zatrzymywalismy sie juz nigdzie po drodze tylko popedzilismy prosto do Taiyuan, gdzie mielismy nastepny nocleg

Taiyuan jest najwiekszym miastem i stolica prowincji Shanxi, ktora wlasnie zwiedzalismy, a swoja historia siega 2500 lat wstecz, tyle ze my zdolalismy zobaczyc jedynie jego nowoczesne oblicze

Zjawilismy sie tam bowiem dopiero pod wieczor i udalo sie nam jedynie wyskoczyc na krotki spacer w okolicach naszego hotelu

A mimo tego ze zrobilo sie znowu deszczowo i zimno, dzielnie maszerowalismy po jego ulicach i dotarlismy do jakiegos glownego placu

Ktorego koloryt rozweselil nam troche zaplakana atmosfere

Tylko trudno powiedziec czy byly to jakies swiateczne dekoracje czy codzienny wyglad tego miejsca

Tak czy inaczej bylo tam dosyc sympatycznie, szkoda tylko, ze zaczelo sie powoli sciemniac i wkrotce trzeba bylo wracac do hotelu, zwlaszcza ze nastepny dzien to kolejna kilkugodzinna jazda i kolejna porcja zwiedzania