Tyle ze toaleta do niej nalezaca, choc zamykana i z widokiem, przysluzyla sie jedynie tym najbardziej zdesperowanym 



Podczas naszej dalszej podrozy jechalismy chwilke wzdluz potoku, ktory pedzil w dol rwacym nurtem



A wzdluz niego posadzonych bylo setki mlodych drzewek, ktore pewnie mialy zahamowac erozje i choc troche ozywic ten pustynny krajobraz, na ktorego tle wygladaly bardzo niezwykle



Za nastepne pol godziny jezdy dotarlismy do pierwszej bramy prowadzacej do Narodowego Parku Mt Everestu zwanego lokalnie Mount Qomolangma lub Chomolungma



Znajdowala sie ona na przeleczy Gyatso La Pass na wysokosci 5248 metrow npm i wlasnie z tego miejsca zobaczyc mozna bylo cala linie osniezacych szczytow nalezacych do najwiekszych himalajskich gor



Jadac jeszcze kawalek dalej znalezlismy sie na kolejnym punkcie widokowym nalezacym juz do tego najwyzej na swiecie polozonego parku narodowego



Gdzie nie tylko czekaly na nas kolejne piekne elementy kultury tybetanskiej



Ale przede wszystkim mielismy okazje po raz pierwszy ujrzec dumnie rysujaca sie na widnokregu masywna sylwetke najwyzszej gory swiata Mt Everest



Duzo wyrazniej widac go bylo po  zblizeniu obiektywem, a tuz obok niego dymil drugi 8 tysiecznik - Mt Lhotse



Wkrotce jednak potem jego widok zniknal nam z oczu, bo znowu wjechalismy w jakas doline, gdzie wzdluz brzegow gorskiego potoku ulokowalo sie kolejne miasteczko



Niedlugo pozniej dotarlismy do kolejnej bramy, gdzie trzeba bylo uiscic oplaty za wstep do parku



A kasy biletowe miescily sie w bardzo tradycyjnym i pieknie ozdobionym budynku, ktory byl stosunkowo nowy, bo park zostal otwarty dopiero w 2012 roku



Na tablicy przy wjezdzie pokazane bylo piec 8-mio tysiecznikow znajdujacych sie w parku



Zanim jednak to osobiscie zobaczylismy, musielismy wspiac sie na kolejna przelecz zwana Ula Pass lezaca na wysokosci 5100 metrow npm



Wkrotce wiec zostawilismy za soba male miasteczko Dingri, rozlozone na dnie doliny



I powoli wjezdzalismy coraz wyzej, a nasza droga wila sie jak waz, tworzac wieloczlonowe serpentyny



Ktore jednak troche nas zaskoczyly, bo piely sie po stosunkowo lagodnych zboczach, a nie tak jak sie spodziewalismy po stromych urwiskach



Po przejechaniu przeleczy zatrzymalismy sie po jej drugiej stronie, na punkcie widokowym, gdzie rowniez rozlozone byly jakies lokalne namioty



Byla tam tez tablica informacyjna wskazujaca na cztery 8-mio tysieczne szczyty widoczne z tego miejsca, a byly nimi od lewej: Makalu(8485m), Lhotse (8516m), Mt Everest(8848m) i Cho Oyu(8188m)



I rzeczywiscie panorama gor roztaczajaca sie stamtad byla naprawde niesamowita, tylko mielismy troche pechowe ulozenie slonca, co uniemozliwialo zrobienie ostrzejszych zdjec



Dla oczu byl to jednak wspanialy widok, a na horyzoncie dominowala sylwetka tej najbardziej przez nas wypatrywanej gory, siegajacejc 8848 metrow npm



A ta fotografia zrobiona byla, zeby nikt nie mial watpliwosci, o ktora gore chodzi poniewaz z tego miejsca widac az 5 osmiotysiecznikow



I jeszcze Mt Everest widziany w oprawie tradycyjnych kolorowych choragiewek, ktore spotykalismy wszedzie na naszej drodze po Tybecie, a potem takze i Nepalu



A na koniec jego dumna sylwetka uwieczniona w jeszcze wiekszym zblizeniu



Potem czekal nas dlugi zjazd w dol, podczas ktorego najwyzsze szczyty himalajskie schowaly sie za horyzontem



Ale widok na niesamowicie pozakrecana droge byl rowniez bardzo ciekawy



I to zarowno patrzac na nia z gory jak i z boku



Wysoko nad nami zostawilismy natomiast szczyt przeleczy i punkt widokowy



Pod nami zas ukazalo sie kolejne miasteczko zagubione wsrod pofaldowanych pagorkow



W ktorych udalo sie nam tez wypatrzyc jakies stare domostwa wykute w skalach



Dalsza droga prowadzila znowu pod gore, a na ktoryms szczycie jeszcze raz ujrzelismy sylwetke Mt Everest, gdy padalay na niego ostatnie promienie zachodzacego slonca



Do naszego obozu dotarlismy juz w po ciemku, a czekaly tam na nas specjalne namioty w ktorych mielismy spedzic noc



Niestety nam trafil sie namiot jadalny, w ktorym wszyscy jedli tez kolacje, wiec utrwalo jeszcze troche czasu zanim zdazylismy ulozyc sie do snu



Nie bylo to tez wygodne ze wzgledu na dymiace piece, ktore zabieraly nam sporo tlenu z tego i tak juz dosc powaznie przerzedzonego powietrza, wiec niestety obudzilismy sie w nocy z bolami glowy, choc i tak bylismy w nie najgorszej formie jak na 5200 metrow, bo nasi mlodsi i sietniawi wspoltowarzysze od dawna jechali juz na tlenie, ktory zakupili w butlach przed wyjazdem w gory



Nastepnego dnia rano wstalismy przed switem i mimo ze mroz miskiem krzywil to dzielnie wygrzebalismy sie spod tony kocow i kolder i wyszlismy na zewnatrz zeby popatrzec na Mt Everest



Po chwili pokazaly sie na nim pierwsze blaski wschodzacego slonca



A potem dosc szybko sie rozwidnilo i ujrzelismy rowniez nasz oboz w calej jego okazalosci



Ten dymiacy kominek wychodzil z naszego namiotu, przed ktorym zaparkowany byl tez nasz autobusik



Okazalo sie jednak, ze nasze namioty to jeszcze nie byl oboz bazowy Mt Everestu, ale mozna tam bylo dojsc lub dojechac, bo asfaltowa droga prowadzila jeszcze dalej



Wkrotce tez przejechalismy te ostatnie kilka kilometrow, a gdy szosa sie skonczyla, podazylismy jeszcze kawalek dalej



  Co prawda obejmowalo to mala wspinaczke, ktora na tej wysokosci nie nalezala do najlatwiejszych



Ale w koncu dotarlismy na szczyt pagorka, na ktorym znalezlismy male stupy bedace elementami wierzen buddyjskich



No i wszystko wystrojone bylo oczywiscie w kolorowe choragiewki, ktore jak sie dowiedzielismy byly choragiewkami modlitewnymi z zapisanymi na nich sutrami, strzegacymi zarowno przed niebezpieczenstwami jak i oczyszczajacymi dusze i cialo, a wieszanie ich w miejscach gdzie mogly powiewac na wietrze, ulatwialo bogom czytanie modlitw



Natomiast przed nami rozpostarlo sie miejsce, gdzie w sezonie wspinaczkowym rozkladaly sie namioty polnocnego obozu bazowego i z ktorego jak na dloni widac bylo potezna sylwetke Mt Everest



W sumie jednak stwierdzilismy, ze wcale nie byl on ladniejszy niz z naszego obozu, za to zimno tam bylo niemilosiernie



Nie zabawilismy wiec tam zbyt dlugo i po chwili opuscilismy to miejsce, ktore tylko nielicznym udaje sie zobaczyc, choc od czasu otwarcia sie Tybetu na turystyke, dociera tam podobno coraz wiecej podroznych



Wkrotce tez znalezlismy sie z powrotem przy naszym obozowisku, kolo ktorego wypatrzylismy takze kolorowe choragiewki i mala stupe, a raczej mala kapliczke z plonacymi w srodku kadzidlami



Natomiast choragiewki otaczaly male zbiorniki wodne, z ktorych najprawdopodobniej brana byla woda do picia, a ktore powstaly z rzeczki plynacej prosto z lodowcow



Kawalek zas dalej ulokowany byl nasz oboz



Ktory wkrotce oswietlony zostal promieniami slonecznymi i od razu zrobilo sie duzo cieplej i przyjemniej



Jeszcze przez chwile moglismy tez podziwiac ta najwyzsza gore swiata i jej slynna Sciane Polnocna, ale w koncu przyszedl czas odjazdu



Poczatkowo w planach naszej wycieczki byla dalsza jazda do Kathmandu, ale niestety po trzesieniach ziemi z 2015 roku droga przejazdowa ciagle byla nieczynna, wiec musielismy powrocic do Lhasy, a stamtad leciec dalej samolotem



Pierwszy odcinek jazdy wiodl ta sama droga, ale tym razem zatrzymalismy sie przy Rongbuk Monastery, ktory poprzedniego dnia mijalismy juz po ciemku



Klasztor ten lezy na wysokosci 4980 metrow npm i szczyci sie ze jest najwyzej polozonym monastyrem na swiecie



Zostal on ufundowany w 1902 roku, w miejscu gdzie od XVIII wieku znajdowaly sie medytacyjne jaskinie i chaty uzywane przez wspolnoty mniszek



Niestety jednak klasztor byl akurat w okresie renowacji, wiec nie bylismy w stanie go zwiedzic i moglismy jedynie ogladnac jego slawna z wielu zdjec stupe



Ktora najczesciej przedstawiana jest na tle widocznego za nia szczytu Mt Everestu



Prezentujacego sie stamtad rownie pieknie jak spod jego stop, zwlaszcza gdy uzyje sie zblizenia obiektywu



Godzine pozniej zameldowalismy sie w malym miasteczku lezacym na naszej drodze, ktore jak widac po sprzecie rolniczym,  utrzymywalo sie tam nie tylko z turystyki, ale tez z farmerstwa



Najbardziej malowniczo wygladal w nim maly skwerek z mala piramida zbudowana z mlynkow i choragiewek modlitewnych



Choc niektore domy rowniez byly dosc okazale jak na ten daleki i zagubiony gleboko w gorach zakatek swiata



Po krotkiej chwili postoju znowu opuscilismy cywilizacje i ruszylismy pod gore



Wkrotce potem ukazala sie nam cala rozlegla panorama Himalajow, ktora zostawialismy za soba



Na szczescie znowu zatrzymalismy sie na przeleczy z punktem widokowym, skad jeszcze raz moglismy rzucic okiem na ten wspanialy widok, a w nim Mt Everest



Ktory dumnie gorowal nad wszystkimi innymi szczytami



Rowniez bardzo wyraznie odcinal sie bardzo szeroki masyw Cho Oyu



Ktory posiada kilka wierzcholkow i rownie wspaniale dominowal nad otaczajacymi go gorami



No i na koniec jeszcze jedna fotografia, ktorej nie moglismy sobie odmowic, jako ze pozuje na niej z nami jeden z przewodnikow, ktory moze sie poszczycic zdobyciem Mt Everestu



Niestety jednak to byl juz nasz ostatni rzut oka na wysokie szczyty Himalajow, bo wkrotce trzeba bylo zjechac z przeleczy znanymi nam juz serpentynami



Po dalszej chwili ukazala sie nam szeroka dolina razem z malym miasteczkiem Dingri



Ale nastepny przystanek zrobilismy sobie dopiero pod brama wjazdowa do parku



Tuz obok ktorej wyrosly jakies male i bardzo kolorowe domki, ale trudno powiedziec czy byly one zamieszkale, a jezeli tak to przez kogo



A to jedna z makiet samochodow policyjnych czesto spotykanych przy drodze, a ustawionych tam dla przypomnienia o przestrzeganiu zasad bezpieczenstwa na drodze



Do ktorych jak juz nieraz zauwazylismy, zupelnie nie stosuja sie stada najroznorodniejszej zwierzyny domowej, bez pomyslunku wybiegajacej na droge



Po opuszczeniu bocznej drogi prowadzacej do Mt Everest znalezlismy sie znowu na tzw Drodze Przyjazni czyli Friendship Highway, ktora jest czescia najdluzszej chinskiej trasy drogowej z Szanghaju do granicy z Nepalem



Jest ona dluga na 5476 km, a my przystanelismy na jej 5000 kilometrze, co obrazowala ta wielka sciana, zaznaczajac rowniez, ze jest to najpiekniejsza krajobrazowo droga w Chinach



A o bezpieczny przejazd mozna bylo pomodlic sie w pobliskiej swiatyni usytuowanej na pagorku



Pod wieczor zameldowalismy sie znowu w Shigatse, gdzie mielismy zaplanowany kolejny nocleg



A nastepnego dnia rano ruszylismy dalej, ale tym razem juz polnocna trasa i prosto do Lhasy, od ktorej dzielilo nas okolo 300 km



Droga prowadzila wzdluz brzegow rzeki Yarlung Tsangpo, ktora jak wczesniej wspominalismy, w dalszym swoim biegu staje sie Brahmaputra



Po kilku godzinach jazdy zatrzymalismy sie przy niej na chwile , aby rozprostowac nogi



Rozlewala sie ona w tym miejscu dosc szeroko, tworzac bardzo uroczy obrazek



A jej nurt byl bardzo spokojny i podobno jej prawdziwa potege mozna zobaczyc dopiero gdy opuszcza ona Wyzyne Tybetanska i dzieki temu ze przeplywa wokol gory Namcha Barwa wysokiej na 7782 metry tworzy najglebszy kanion na ziemi siegajacy 6 tys metrow glebokosci, a na jego 540 km dlugosci spada z wysokosci 2900  do 660 metrow



W 2014 roku z Lhasy do Shigatse zbudowana zostala takze linia kolejowa, ktorej przebieg byl duzo bardziej dramatyczny niz naszej drogi, co moglismy obserwowac z okien naszego autobusu, a zwlaszcza w miejscach gdzie rzeka musiala przedzierac sie przez gory



A skladaly sie na nia ogromne wiadukty i tunele



A takze potezne mosty przekraczajace wawoz z jednej na druga strone



Jednym slowem i ta polnocna trasa do Lhasy byla bardzo malownicza, choc ciagle dominowal dosc pustynny krajobraz



Ale im blizej stolicy tym robilo sie bardziej zielono i miejscami jechalismy wsrod rzedu nowo posadzonych drzew, ktore przybraly juz piekne jesienne barwy



Na chwile nawet przystanelismy w takim lasku, ktory tworzyl kompletnie inna sceneria niz ta w ktorej podrozowalismy przez ostatnich kilka dni



A po przejechaniu gorzystego wawozu, rzeka znowu rozlala sie lagodnie w szerokiej dolinie



Przed wjazdem do Lhasy trzeba bylo pokonac jednak jeszcze jeden tunel



A potem okazalo sie, ze znalezlismy sie przy dworcu kolejowym, bo ktos z naszej grupy zapomnial kupic sobie biletu



Niestety zmarnowalismy tam sporo czasu i do miasta wjezdzalismy juz poznym popoludniem



Wracalismy do tego samego hotelu, gdyz w nim zostawilismy wiekszosc naszego bagazu i tam tez mielismy ostatni nocleg w Tybecie



A to widok z naszego okna, ale na dluzsze spacery po miescie niestety nie bylo juz czasu, bo nazajutrz wyjezdzalismy dosc wczesnie



I nastepnego dnia juz kolo siodmej zameldowalismy sie na lotnisku



Ktore swoja uroda i nowoczesnoscia nie ustepowalo innym czolowym lotniskom swiata



A to nasz samolot lini Air China, ktory wlasnie szykowal sie do zaladunku



Nie trwal on dlugo, wiec wkrotce znalezlismy sie w powietrzu, a pod nami ukazaly sie szerokie rozlewiska wodne



Po dalszej chwili wzlecielismy nad pofaldowane gole pagorki, ktore ciagnely sie w nieskonczonosc



A po nastepnych dziesieciu minutach ujrzelismy wielopalczaste jezioro Yamdrok, swoja blekitna woda wyraznie odbijajace sie w brunatnej  gorskiej scenerii



Patrzac zas troche dalej udalo sie nam dostrzec pierwsze zasniezone szczyty Himalajow



Ciagnace sie dlugim, wielokilometrowym lancuchem



Ktory od czasu do czasu byl lepiej widoczny nad skrzydlem samolotu, jak na przyklad ta grupa Mt Everestu i Mt Lhotse



Wkrotce tych zasniezonych gor zaczelo przybywac coraz wiecej



A niektore z nich wyraznie wybijaly sie swoja wielkoscia



Tyle ze nam ciezko bylo je zidentyfikowac, wiec nawet nie probowalismy sobie tym lamac glowy



I poprzestalismy na podziwianiu tych wspanialych widokow



Zastanawiajac sie czy jednak lotnicza droga do Kathmandu nie byla aby bardziej widowiskowa niz jazda samochodem



Wkrotce okazalo sie tez, ze pod tymi najwyzszymi szczytami ulozyla sie pierzyna z bialych chmur zaslaniajaca  dolne partie gor



Ktora potem rozlala sie na cala doline Kathmandu do ktorej zmierzalismy



Po chwili z tych mniejszych gor widoczne juz tylko byly ostre wierzcholki



Ktore przedzierajac sie przez te kleby chmur tworzyly bardzo dramatyczny i jedyny w swoim rodzaju obraz